Een transitievergoeding is een vergoeding die sinds 2015 in de wet is opgenomen in de Wet Werk en Zekerheid, en waarvan op 1 januari 2020 de regels zijn gewijzigd door de invoering Wet Arbeidsmarkt in Balans (WAB).

Een beëindigingsvergoeding is niet vastgegeld in het arbeidsrecht. Dit is een vergoeding die partijen samen overeen kunnen komen en vastleggen in een vaststellingsovereenkomst. In dat geval is het verstandig om hierin op te nemen waarvoor de vergoeding dient en wat daar onder valt.

In de praktijk komen ook andere begrippen voor. Een rechter kan bijvoorbeeld naast een transitievergoeding een billijke vergoeding vaststellen. Een billijke vergoeding varieert in hoogte en is afhankelijk van de mate van verwijtbaarheid. Is werknemer volledig verwijtbaar dan kan er geen billijke vergoeding worden vastgesteld, is werkgever volledig verwijtbaar dan kan er een hoog bedrag worden vastgesteld. En alles er tussen in natuurlijk.

Mocht er een vergoeding worden opgenomen in een vaststellingsovereenkomst dan is het verstandig ook op te nemen wat hiermee wordt bedoeld.

Ja. Over een transitievergoeding moet u inkomstenbelasting betalen in box 1 (inkomen uit werk en woning). Afhankelijk van de hoogte van uw inkomen is dat in 37,07% (schaal 1) of 49,50% (schaal 2). De transitievergoeding is dus een bruto bedrag! Meestal keert de werkgever het netto bedrag uit aan werknemer.

Overigens is een transitievergoeding bedoeld om de transitie naar ander werk te bevorderen. Soms is het mogelijk om de kosten voor outplacement, jobcoaching, etc. direct door de werkgever te laten betalen. Deze kosten zijn immers ook bedoeld voor de transitie naar ander werk. Deze kosten worden dan verrekend met de transitievergoeding. Alleen over het bedrag dat werkgever aan werknemer betaald moet inkomstenbelasting worden afgerekend. Dat kan dus voordeliger zijn!